Blog

Η Τριχοτιλλομανία (Hair pulling) ή  Τραυματική αλωπεκία

παρατηρείται εξίσου και στα δυο φύλα.

Χαρακτηρίζεται  από το  επαναλαμβανόμενο τράβηγμα των μαλλιών και έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια τους σε εντοπισμένα κυρίως σημεία του κεφαλιού, των φρυδιών, ή ακόμη και των βλεφαρίδων.

Καταγράφεται ως συνήθεια, πανόμοια με το δάγκωμα των νυχιών ή το μηχανικό ξύσιμο του κρανίου

Οι ασθενείς συνήθως, στην αρχή, δεν παραδέχονται τη νόσο τους,  είτε γιατί πρόκειται για άτομα μικρής ηλικίας είτε γιατί η κίνηση γίνεται ασυναίσθητα και  μηχανικά  χωρίς να το αντιλαμβάνονται είτε γιατί ντρέπονται.

Ακόμη και οι γονείς που παρατηρούν το παιδί τους να τραβάει τα μαλλιά του, δεν γνωρίζουν ότι πρόκειται για νόσο,  θεωρώντας ότι απλά έχουν τη συνήθεια να παίζουν με τα μαλλιά τους.

Η τριχοτιλλομανία μπορεί να πάρει διαστάσεις δημιουργώντας προβλήματα στο δέρμα από την έντονη έλξη, αλλά και πόνους στην κοιλιά όταν συνοδεύεται από τριχοφαγία.

Οι περισσότεροι όταν δουν τις πρώτες απώλειες επισκέπτονται δερματολόγο ψάχνοντας λύσεις για να ξαναβγάλουν μαλλιά χωρίς να αναζητούν τα αίτια που τους οδηγούν σε αυτήν νόσο.

Τα περιστατικά χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες. Τα παιδιά προσχολική ηλικίας, σε εφήβους και ενήλικες.

Στο τριχωτό της κεφαλής παρατηρούνται κοντές, αποκομμένες τρίχες ποικίλου μήκους, τυχαία

κατανεμημένες στην προσβεβλημένη περιοχή. Τα  μοτίβα είναι εναλλασσόμενα από περίπτωση σε

περίπτωση.

Το στρες είναι ο συνηθέστερος παράγοντας που σχετίζεται με τη νόσο ακόμη κι στα άτομα παιδικής ηλικίας (π.χ. ένα νέο αδελφάκι, αδελφική αντιζηλία, έλλειψη γονικής στοργής κλπ)

πατρικής στοργής

Η τριχοτιλλομανία μπορεί να προκαλέσει

φαινόμενο Τrichobezoar όταν συνοδεύεται από κατάποση των τριχών με αποτέλεσμα να συσσωρεύονται οι τρίχες στο στομάχι . Αυτό το φαινόμενο παρουσιάζει λόγω της μάζας των τριχών στο στομάχι, έμετο, ωχρότητα ακόμα κι  απώλεια βάρους. Πρόκειται για μια εξαιρετικά σπάνια διάγνωση

Η Τριχοτιλλομανία (Hair pulling) ή  Τραυματική αλωπεκία

παρατηρείται εξίσου και στα δυο φύλα.

Χαρακτηρίζεται  από το  επαναλαμβανόμενο τράβηγμα των μαλλιών και έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια τους σε εντοπισμένα κυρίως σημεία του κεφαλιού, των φρυδιών, ή ακόμη και των βλεφαρίδων.

Καταγράφεται ως συνήθεια, πανόμοια με το δάγκωμα των νυχιών ή το μηχανικό ξύσιμο του κρανίου

Οι ασθενείς συνήθως, στην αρχή, δεν παραδέχονται τη νόσο τους,  είτε γιατί πρόκειται για άτομα μικρής ηλικίας είτε γιατί η κίνηση γίνεται ασυναίσθητα και  μηχανικά  χωρίς να το αντιλαμβάνονται είτε γιατί ντρέπονται.

Ακόμη και οι γονείς που παρατηρούν το παιδί τους να τραβάει τα μαλλιά του, δεν γνωρίζουν ότι πρόκειται για νόσο,  θεωρώντας ότι απλά έχουν τη συνήθεια να παίζουν με τα μαλλιά τους.

Η τριχοτιλλομανία μπορεί να πάρει διαστάσεις δημιουργώντας προβλήματα στο δέρμα από την έντονη έλξη, αλλά και πόνους στην κοιλιά όταν συνοδεύεται από τριχοφαγία.

Οι περισσότεροι όταν δουν τις πρώτες απώλειες επισκέπτονται δερματολόγο ψάχνοντας λύσεις για να ξαναβγάλουν μαλλιά χωρίς να αναζητούν τα αίτια που τους οδηγούν σε αυτήν νόσο.

Τα περιστατικά χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες. Τα παιδιά προσχολική ηλικίας, σε εφήβους και ενήλικες.

Στο τριχωτό της κεφαλής παρατηρούνται κοντές, αποκομμένες τρίχες ποικίλου μήκους, τυχαία

κατανεμημένες στην προσβεβλημένη περιοχή. Τα  μοτίβα είναι εναλλασσόμενα από περίπτωση σε

περίπτωση.

Το στρες είναι ο συνηθέστερος παράγοντας που σχετίζεται με τη νόσο ακόμη κι στα άτομα παιδικής ηλικίας (π.χ. ένα νέο αδελφάκι, αδελφική αντιζηλία, έλλειψη γονικής στοργής κλπ)

πατρικής στοργής

Η τριχοτιλλομανία μπορεί να προκαλέσει

φαινόμενο Τrichobezoar όταν συνοδεύεται από κατάποση των τριχών με αποτέλεσμα να συσσωρεύονται οι τρίχες στο στομάχι . Αυτό το φαινόμενο παρουσιάζει λόγω της μάζας των τριχών στο στομάχι, έμετο, ωχρότητα ακόμα κι  απώλεια βάρους. Πρόκειται για μια εξαιρετικά σπάνια διάγνωση